Dawid Kohane

Born 10th of July 1917 in Rzepiennik (Gorlice district)1Note 1 : It has not been possible to establish which Rzepiennik the author lived in: R. Biskupi, R. Marciszewski, R. Strzyżowski or R. Suchy

A Talmudist – a yeshiva in Tarnów

When the war broke out – with the army. Wounded and taken captive near Lvov on 22nd of September 1939. Escaped. Came back home.

Rzepiennik – 500 Jews

There were no German authorities until 1942. Things were very peaceful.

In December 1941 an order arrived (from Gorlice) to give up fur coats.

From 1942 a Sturmführer from Arbeitsamt used to arrive and take people (men) to work. He took ransom in the form of vodka, pork fat, bedclothes,coffee, tea. He would take 30-35 men into a camp near Sanok. They worked for 2 months. Then they escaped. A deputy of Kreishauptmann2Note 2 : District head, Gartner, the Schulrat3Note 3 : Schools supervisor, came from Jasło in March to inspect schools. He’d burst into Jewish flats. He’d beat the women. He broke one elderly lady’s arm and leg. He burst into the Judenrat with a revolver, threatening to kill everyone unless he’d be given 20 litres of slivovitz.

All Jews escaped. He vandalized flats, robbed whatever he could. A Polish canon priest Krzemień accompanied him ([he had been] in Rzepiennik before then). The Germans would always stop by at his place; they drank at his place and with him too. He would always invite them.

A German committee of 8 people arrived in April for junaks. They demanded the Judenrat deliver vodka and cigarettes – it did. They asked for more vodka to be prepared for the evening – there wasn’t any. All Jews had fled. In the evening they went looking for Jews and thieving with the Polish police: Jan Wid and Hubert Kuczera. They caught a 60 year-old woman from Cracow, Lorier. They beat her in a horrible manner, they told her to climb over a wall (Wid).

A contribution in July – 25000.

A few days later they demanded 35 men’s suits. Next, Romański, head of Liegenschaftsamt4Note 4 : Real estate office, came and robbed everything: furniture, clothes. He filled up 10 trucks.

July 1942

The Judenrat gave a Jew deported from Łódź a paper to a Jew who lived 2 kilometres outside Rzepiennik. When stopped outside the town, the Jew produced this paper as identification. Thus, the Judenrat was accused of issuing passes. A day later the Obmann5Note 5 : Obmann – president, head and the Judenrat’s secretary received a summons from the Gestapo in Gorlice. From there they were sent on, allegedly to a court hearing in Jasło, and shot dead the day after.

Beginning of August – Kreishauptmann arrives from Jasło. Doctor Gentz – on the square all Jews are put on a registry. He calculated. He asked boys between 18 and 35 year-old to step forward. There were 45 men. Everyone came back home. An order came two days later from the Gestapo in Jasło, saying these men were to go to work in Bobowa. The Judenrat’s Obmann in Bobowa asked for a few people to be released, to which he got this reply from a Gestapo soldier: Die Leute werden mir dankbar

sein, dass sie hier sind. 6Note 6 : These people will be grateful to me for being here.

They were taken to Prokocim on 8th August 1942. On 11th August 1942 the head of Gestapo came to Rzepiennik from Jasło along with the head of Liegenschaftsamt and they demanded a contribution of 10000 for restoration of furniture. At the same time, they summoned the commune head and the chief of Polish police to choose a location for a Jewish grave. The Germans came with the junaks at 3 in the morning the day after, they woke all Jews up, telling them they’d be deported. They told everyone to take 25 kg of their best possessions. (The youth were digging a grave at that time.) Everyone was herded into a square, along with their bundles. Twelve Gestapo men arrived, they went into a tavern, drank 12 liters of vodka. They told everyone to kneel down – 3 hours, 6-9 in the morning, they told them to give up their belongings, put them on autos. Next they were all taken towards a forest (and beaten along the way), to a square near Dąbra. 7Note 7 : Forest near RzepiennikThey were told to give up money. Then, they were told to take clothes off, 10 people at a time. Adults were shot, thrown into the grave, often wounded but still alive; they buried the people,

shouts could be heard: It’s burning my eyes. Children were smashed against trees and torn apart. After the execution was over the canon priest invited all the Gestapo men to dinner. The shooting went on from 10 o’clock in the morning until 3 o’clock [in the afternoon].

Abel Kahane (currently in Cracow) witnessed the execution, he was standing on a hill 100 metres away. He, his sister and her husband and children and one other family lived out of the town and so they didn’t get surrounded by the police cordon and managed to escape. The OD who came to wake them up saved himself too. All of them, however, except for Abel Kahane, died later. Abel Kahane hid in the forest. His sister and her children took hide with a farmer. Four weeks later, when the farmer would not have them any more, Dawid Kahane came (without the band) from a camp and took his family to the ghetto in Tarnów, and took his brother to the camp.

46 people from Rzepiennik worked in Prokocim. Three months later, 5 people, sensing that things were getting unsteady, escaped to Rzepiennik. They paid their Polish neighbours there for letting them hide at their place, sometimes hid in forests, sometimes also ventured further away

when manhunts were on.

Two friends of Dawid Kahane from a neighbouring village – Samuel Oline and Michael Schiff hid with farmers in Łużna. They were denounced and police came from Gorlice to take them. They were stripped naked (January 1943), handcuffed. While the Polish were digging a grave, the Germans went to a tavern. The boys escaped, went to a carpenter who cut through the handcuffs. The Germans came after them. Oline grabbed hold of a wooden board, hit a German on the head. The German fell down. The other German shot one Jew dead. Oline escaped. A few hours later he was caught too.

I.[za] L.[auer] 8Note 8 : Signature of the person recording the testimony.

Kohane Dawid

Urodzony 10 VII 1917 Rzepiennik (powiat Gorlice)1Note 1 : Nie ustalono, w którym Rzepienniku: Biskupim, Marciszewskim, Strzyżowskim czy Suchym mieszkał autor

Talmudysta – jeszywa w Tarnowie

Przy wybuchu wojny – przy wojsku. Raniony i wzięty do niewoli pod Lwowem. 22 IX 1939. Uciekł. Wrócił do domu.

Rzepiennik – 500 Żydów

Do 1942 nie było niemieckiej władzy. Było bardzo spokojnie.

W grudniu 1941 przyszedł rozkaz (z Gorlic) oddania futer.

Od 1942 przyjeżdżał Sturmführer z Arbeitsamtu, brał ludzi do roboty (mężczyzn). Brał okup w formie wódki, słoniny, pościel, kawę, herbatę. Brał do obozu koło Sanoka 30-35 mężczyzn. Pracowali po 2 miesiące. Potem uciekali. W marcu 1942 przyjechał zastępca Kreishauptmanna z Jasła Gartner Schulrat2Note 2 : Schulrat (niem.) – radca szkolny, urzędnik odpowiedzialny za oświatę na inspekcję szkół. Wpadał do mieszkań żydowskich. Bił kobiety. Złamał jednej staruszce rękę i nogę. Wpadł do Judenratu z rewolwerem, groził, że zabije wszystkich, o ile nie dadzą 20 litrów śliwowicy.

Wszyscy Żydzi uciekli. Zdemolował mieszkania, wyrabował, co mógł. W jego towarzystwie był polski ksiądz kanonik Krzemień (dotychczas w Rzepienniku). Niemcy zawsze zajeżdżali do niego; u niego i z nim pili. Zawsze ich zapraszał.

W kwietniu przyjechała komisja niemiecka 8 osób po junaków. Zażądali od Judenratu wódki i papierosów - dostarczono. Kazali sobie przygotować dalszą wódkę na wieczór - nie było. Wszyscy Żydzi uciekli. Wieczorem poszli szukać Żydów i rabować z polską policją: Jan Wid i Hubert Kuczera. Złapali 60 letnią kobietę z Krakowa, Lorier. Bili w straszny sposób, kazali przejść przez ścianę (Wid).

W lipcu kontrybucja – 25000.

Parę dni potem zażądano 35 garniturów męskich. Potem szef Liegenschaftsamtu Romański przyjechał i wyrabował wszystko, meble, ubrania. 10 aut ciężarowych napełnił.

Lipiec 1942

Judenrat wydał kartkę wysiedlonemu z Łodzi Żydowi do Żyda mieszkającego 2 kilometry za Rzepiennikiem. Przytrzymany za miasteczkiem legitymował się tą karteczką. Na to zarzucono Judenratowi wydawanie przepustek. Na drugi dzień dostał Obmann 3Note 3 : Obmann (niem.) – prezes, przewodniczący i sekretarz Judenratu wezwanie do gestapo do Gorlic, stamtąd przesłano ich niby na rozprawę do Jasła i na drugi dzień zastrzelono.

Początek sierpnia – przyjazd Kreishauptmanna z Jasła. Doktor Gentz – rejestracja wszystkich Żydów na placu. Obliczył. Kazał wystąpić chłopcom od 18-35 lat Było 45 mężczyzn. Wszyscy wrócili do domu. Dwa dni później przyszedł rozkaz od gestapo z Jasła, aby ci mężczyźni pojechali do Bobowej na roboty. Bobowski Obmann Judenratu prosił o zwolnienie kilku ludzi, na co gestapowiec mu odpowiedział: Die Leute werden mir dankbar

sein, dass sie hier sind. 4Note 4 : Ci ludzie będą mi wdzięczni, że są tutaj. (niem.)

Zabrano ich do Prokocimia 8 VIII 1942. 11 VIII 1942 przyjechał do Rzepiennika szef gestapo z Jasła z szefem Liegenschaftsamtu i zażądali kontrybucji 10000 na remont mebli. Równocześnie wezwali wójta i komendanta policji polskiej dla obrania miejsca na grób dla Żydów. Na drugi dzień o 3 h nad ranem przyjechali Niemcy z junakami, obudzili wszystkich Żydów, że ich mają wysiedlać. Kazali każdemu zabrać 25 kilogramów najlepszych rzeczy. (Junacy tymczasem kopali grób.) Zegnano wszystkich z ich tobołkami na jeden plac. Przyjechało 12 gestapowców, weszli do szynku, wypili 12 litrów wódki. Kazali wszystkim klęknąć – 3 godziny 6-9 rano, rzeczy oddać na auta. Potem zaprowadzono wszystkich ku lasowi (po drodze bito), na plac koło Dąbry. 5Note 5 : Dąbry – nazwa lasu k. Rzepiennika. Kazali oddać pieniądze. Potem kazali po 10 rozbierać się. Dorosłych strzelali, często rannych ale żywych rzucano do grobu; zasypywali ludzi, słyszano

krzyki: To mi pali oczy. Dzieci rozbijano o drzewa i rozdzierano. Po skończonej egzekucji ksiądz kanonik zaprosił wszystkich gestapowców na obiad. Strzelanina trwała od 10 h rano do 3 h.

Egzekucję widział Abel Kahane (obecnie w Krakowie), stał naprzeciw na górce oddalonej o 100 metrów. On i jego siostra z mężem i dziećmi i jeszcze jedna rodzina mieszkali za miastem, tak że nie byli otoczeni kordonem policji i udało im się uciec. Uratował się także wtedy OD, który ich przyszedł budzić. Wszyscy ci jednak, za wyjątkiem Abla Kahane zginęli potem. Abel Kahane chował się po lasach. Siostra z dziećmi chowała się u chłopa. Po 4 tygodniach, gdy ten nie chciał ich dłużej trzymać, Dawid Kahane przyjechał (bez opaski) z obozu i odwiózł rodzinę do getta w Tarnowie, a brata zabrał do obozu.

46 ludzi z Rzepiennika pracowało w Prokocimiu. Po 3 miesiącach 5 ludzi czując, że robi się niepewnie, uciekło do Rzepiennika. Tam chowali się u sąsiadów Polaków za pieniądze, czasem po lasach czasem

odchodzili też dalej, gdy były obławy.

Dwaj znajomi Dawida Kahane z sąsiedniej wioski – Oline Samuel i Schiff Michael chowali się w Łużnej u chłopów. Na donos przyjechała policja z Gorlic i zabrano ich. Rozebrano do naga (styczeń 1943), skuto ręce. Podczas gdy Polacy kopali grób, Niemcy poszli do szynku. Chłopcy uciekli, poszli do stolarza i ten rozciął kajdany. Niemcy przyszli za nimi. Oline złapał deskę, uderzył Niemca po głowie, ten upadł. Drugi Niemiec zastrzelił jednego Żyda. Oline uciekł. Po kilku godzinach schwytano i jego.

6Note 6 : podpis protokolantki Iza Lauer